Wštki
Orish - Sob 14.02.2009, 00:56:14
" />"Might & Magic" to chyba najbardziej zasłużony cykl gier cRPG na PC. Pierwsze pięć części to co prawda starocie, których wartość można porównywać do np. cykli "Ishar" czy "Eye of the Beholder", no ale swojego czasu były to istne perełki. Część szósta, już w pełnym 3D została uznana za najlepszą część cyklu i do dziś gra ta bije na głowę wiele nowszych produkcji. Część siódma, pod względem fabularnym może już nie tak rozbudowana jak "szóstka" oferowała lepszą grafikę, więcej klas i ras oraz nowe umiejętności. Do tego dochodziła "gra w grze" czyli "Arcomage". Sama fabuła stała na dosyć wysokim poziomie, dostaliśmy dużo zadań pobocznych i bardzo długi czas gry (co było powodowane m.in. możliwością opowiedzenia się, mniej więcej w połowie gry, po stronie Światła lub Ciemności w wyniku czego zadania były zupełnie inne). Po dwóch ostatnich wybitnych tytułach miałem wielkie nadzieje związane z ósmą częścią cyklu.
Na początku wita nas intro kiepskiej jakości w którym "jakiś pan" na środku miasta rzuca zaklęcie tworzące wielki kryształ i wchodzi do niego. Widzimy także skutki rzucenia owego zaklęcia - anomalia pogodowe w rodzaju trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów i powodzi.
Po krótkim, niewiele mówiącym filmie tworzymy postać. I tu niespodzianka. Tworzymy tylko jedną postać, a nie całą drużynę jak miało to miejsce w poprzednich częściach cyklu. Nie powiem żeby takie rozwiązanie mnie zachwyciło, no ale trudno. Zrezygnowano także z podziału na rasy i klasy. Można powiedzieć, że zostały połączone w jedno. Do wyboru mamy: Rycerza, Wampira, Trolla, Mrocznego Elfa, Minotaura, Kleryka i Nekromantę.
Później pozostaje rozdanie punktów na biegłości i wybór umiejętności. I tu kolejne rozczarowanie. Nie ma żadnych nowych umiejętności ani czarów! Niestety, żadnych zmian w stosunku do poprzednika! No dobra, zaczynamy grę. Wyspa na której znajduje się gracz, a jest to siedlisko jaszczuroludzi, nie tylko została odcięta od świata w wyniku trzęsienia ziemi które zniszczyło drogi łączące ją z innymi miastami, ale w dodatku została zaatakowana przez piratów. Gracz musi wydostać się z wyspy, dowiedzieć się co jest przyczyną katastrof naturalnych i powstrzymać Zło, które to spowodowało. Nie jest to fabularne mistrzostwo świata. Fabuła jest sztampowa do bólu, choć oczywiście ratuje ją mnóstwo zadań pobocznych. Na nasze szczęście już na wyspie jaszczuroludzi dołączy do nas Rycerz i Wampir. I tu pojawia się szkopuł. Postaci, które zechcą się do nas dołączyć jest kilkanaście, może troszkę więcej (nie pamiętam już), a miejsc w drużynie mamy cztery (nie licząc naszej postaci głównej). O żadnym zżyciu z towarzyszami niestety nie może być mowy! Czemu? Bo żadna z postaci nie pobędzie z nami zbyt długo. Kiedy gracz i jego towarzysze mają poziom 10 spotykają postać na poziomie 30 trzeba kogoś z drużyny, brzydko mówiąc, wywalić. Później spotykamy postać na 50 i wywalamy tych, których przyjęliśmy nie tak dawno temu w zastępstwie tych pierwszych... A jak jeszcze zechcą do nas dołączyć Smoki to... No cóż, jest zbyt łatwo. Jeden Smok w drużynie stanowi potężną siłę, kiedy mamy ich dwa lub więcej jesteśmy niemal niepokonani i nawet walki z innymi smokami są prościutkie.
Jaka jest największa wada programu? Nuda pod koniec rozgrywki. Nie było o tym mowy w poprzednich częściach cyklu. Gdyby fabuła była lepsza może grałoby mi się do końca z czystą przyjemnością, a tak grałem tylko po to żeby skończyć. Możliwe, że tym powodem jest zbyt niski poziom trudności. Myślę, że gdybym grał w tę grę drugi raz (a póki co się na to nie zanosi) grałbym tylko z tymi postaciami które mają niski poziom (czyli tymi, które dołączają na początku gry) i nie rekrutował tych silnych. Wtedy walki sprawiałyby jakieś wyzwanie...
Niewiele dobrego można także powiedzieć o grafice. Praktycznie nie zmieniła się od części siódmej. To skandal, a w dzisiejszych czasach, zwłaszcza u młodszych graczy budzić będzie uśmiech politowania. Co prawda, jak zawsze ładnie wyglądają postacie gracza oraz przedmioty w plecaku, ale to nie ratuje obrazu całości.
Dźwięk mnie nie zachwycił. Efekty dźwiękowe są... normalne, takie jak w poprzedniej części cyklu. Niestety, muzykę spartaczyli niemal doszczętnie. Są dwa, może trzy dobre utwory i na tym koniec. Nie mówię, że reszta jest zła, ale równie dobrze mogłoby ich nie być. Po prostu nijakie.
Coś może napiszę o zaletach, bo chyba nie myślicie, że ta gra ma same wady. Nie. Na uwagę zasługuje, jak w każdej części tego cyklu, system tworzenia i rozwoju postaci. Co prawda nie dodano nic nowego, żadnych nowych umiejętności itd., ale mimo wszystko wciąż sprawuje się świetnie. Także różnice pomiędzy poszczególnymi klasami/rasami są znaczące i należy się poważnie zastanowić nad składem drużyny (bo chociaż gra nie jest bardzo ciężka, niech nikt nie liczy że wygra pięcioma Minotaurami, które co prawda walczą świetnie, ale z czarami jest u nich licho).
Cykl "Might & Magic" zawsze obfitował w wielkie ilości przedmiotów: od eliksirów, przez kilkanaście rodzajów broni i zbroi, przedmioty magiczne, artefakty, relikwie. Tak jest i tym razem. Gracz ma w czym wybierać. Na uwagę zasługuje także wielkość świata gry, co prawda wydaje mi się, że poprzednie części cyklu były większe, ale i w tym przypadku nie powinniśmy narzekać. Ilość zadań pobocznych jest naprawdę duża (cykl "Might & Magic" przoduje pod tym względem, nie licząc tylko "The Elder Scrolls"), zwłaszcza, że przyjdzie nam kilka razy stanąć po stronie jednej z dwóch zwalczających się nawzajem grup (tych "sprzeczek" jest kilka, coś około czterech, jeśli mnie pamięć nie myli, np. Smoki i Krzyżowcy, Kapłani Światła i Nekromanci, itd.) a ta po której stronie staniemy daje nam zadania przeciwstawne do tych jakie otrzymalibyśmy od drugiej strony sporu. No i jest jeszcze coś, coś najważniejszego, dzięki czemu nawet przeciętna gra wydaje się znakomita. Klimat. A klimat w tej grze jest. Zwiedzanie lasów, gór, wąwozów, jaskiń i zamków sprawia olbrzymią frajdę! I myślę, że ratuje on tą grę przed śmietnikiem zapomnienia.
Ta gra nie jest produktem złym. O nie! To produkt dobry, przy którym można spędzić miło czas. Problem w tym, że zarówno przed jak i po "M&M VIII" wyszło wiele innych o wiele lepszych tytułów. Komu polecam ten tytuł? Największym fanom serii, którzy chcą mieć wszystkie części cyklu (oni i tak już dawno pewnie je mają) oraz tym, którzy z cRPG przygodę dopiero zaczynają.
Tytuł: Might & Magic VIII: Day of the Destroyer
Gatunek: cRPG
Dystrybutor: CD Projekt
Producent: 3DO/New World Computing
caGe - Sob 14.02.2009, 08:54:16
" />IMHO styl kuleje. Trochę zbyt subiektywny wstęp. Piszesz tu tylko o geniuszu poprzednich serii. Brakuje jakiegoś wstępu na temat gry, którą opisujesz, tzn. opowiadasz o poprzednich częściach i nagle przechodzisz do samej gry. Poza tym wszystko tutaj jest jakoś mało spójne. Już wspomniałem o braku wstępu do samej gry. W którymś tam akapicie piszesz przez długi czas o fabule, a nagle przeskakujesz do towarzyszy i poziomu trudności. I wielu przecinków nie ma. Ach, i jeszcze jedna rzecz.
Cytuj:
Tallos - Sob 14.02.2009, 09:07:48
" /> Cytuj:
Iselor - Nie 15.02.2009, 14:32:09
" />Coś mi ta recka nie wyszła:-/ W takim razie ją wycofuje. Tallosie, może tobie się lepiej powiedzie?
Tallos - Nie 15.02.2009, 15:33:59
" />Nie mówię że Ci nie wyszła. Zapomniałeś dwóch rzeczy, to przecież nic. A dwie ostatnie uwagi to raczej zasygnalizowanie mojego zdania. Recenzja ma być subiektywna.
Oceansoul - Pon 16.02.2009, 18:25:19
" /> Cytuj:
Iselor - Pon 16.02.2009, 22:47:08
" />Daj mi 3 dni, pomysle
Oceansoul - Nie 08.03.2009, 15:52:51
" />Co dalej z tym tekstem? Autor zamierza nanieść poprawki?
Iselor - Czw 12.03.2009, 19:33:23
" />"Might & Magic" to chyba najbardziej zasłużony cykl gier cRPG na PC. Pierwsze pięć części to co prawda starocie, których wartość można porównywać do np. cykli "Ishar" czy "Eye of the Beholder", no ale swojego czasu były to istne perełki. Część szósta, już w pełnym 3D została uznana za najlepszą część cyklu i do dziś gra ta bije na głowę wiele nowszych produkcji. Część siódma, pod względem fabularnym może już nie tak rozbudowana jak "szóstka" oferowała lepszą grafikę, więcej klas i ras oraz nowe umiejętności. Do tego dochodziła "gra w grze" czyli "Arcomage". Sama fabuła stała na dosyć wysokim poziomie, dostaliśmy dużo zadań pobocznych i bardzo długi czas gry (co było powodowane m.in. możliwością opowiedzenia się, mniej więcej w połowie gry, po stronie Światła lub Ciemności w wyniku czego zadania były zupełnie inne). Po dwóch ostatnich wybitnych tytułach miałem wielkie nadzieje związane z ósmą częścią cyklu.
Na początku wita nas intro kiepskiej jakości w którym "jakiś pan" na środku miasta rzuca zaklęcie tworzące wielki kryształ i wchodzi do niego. Widzimy także skutki rzucenia owego zaklęcia - anomalia pogodowe w rodzaju trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów i powodzi.
Po krótkim, niewiele mówiącym filmie tworzymy postać. I tu niespodzianka. Tworzymy tylko jedną postać, a nie całą drużynę jak miało to miejsce w poprzednich częściach cyklu. Nie powiem żeby takie rozwiązanie mnie zachwyciło, no ale trudno. Zrezygnowano także z podziału na rasy i klasy. Można powiedzieć, że zostały połączone w jedno. Do wyboru mamy: Rycerza, Wampira, Trolla, Mrocznego Elfa, Minotaura, Kleryka i Nekromantę.
Później pozostaje rozdanie punktów na biegłości i wybór umiejętności. I tu kolejne rozczarowanie. Nie ma żadnych nowych umiejętności ani czarów! Niestety, żadnych zmian w stosunku do poprzednika! No dobra, zaczynamy grę. Wyspa na której znajduje się gracz, a jest to siedlisko jaszczuroludzi, nie tylko została odcięta od świata w wyniku trzęsienia ziemi które zniszczyło drogi łączące ją z innymi miastami, ale w dodatku została zaatakowana przez piratów. Gracz musi wydostać się z wyspy, dowiedzieć się co jest przyczyną katastrof naturalnych i powstrzymać Zło, które to spowodowało (Nie jest to fabularne mistrzostwo świata. Fabuła nie jest tak oryginalna i ciekawa jak w popzrednich częściach, choć oczywiście ratuje ją mnóstwo zadań pobocznych). Na nasze szczęście już na wyspie jaszczuroludzi dołączy do nas Nekromanta i Wampir. I tu pojawia się szkopuł. Postaci, które zechcą się do nas dołączyć jest kilkanaście, może troszkę więcej (nie pamiętam już), a miejsc w drużynie mamy cztery (nie licząc naszej postaci głównej). O żadnym zżyciu z towarzyszami niestety nie może być mowy! Czemu? Bo żadna z postaci nie pobędzie z nami zbyt długo. Kiedy gracz i jego towarzysze mają poziom 10 spotykają postać na poziomie 30 trzeba kogoś z drużyny, brzydko mówiąc, wywalić. Później spotykamy postać na 50 i wywalamy tych, których przyjęliśmy nie tak dawno temu w zastępstwie tych pierwszych... A jak jeszcze zechcą do nas dołączyć Smoki to... No cóż, jest zbyt łatwo. Jeden Smok w drużynie stanowi potężną siłę, kiedy mamy ich dwa lub więcej jesteśmy niemal niepokonani i nawet walki z innymi smokami są prościutkie.
Jaka jest największa wada programu? Nuda pod koniec rozgrywki. Nie było o tym mowy w poprzednich częściach cyklu. Gdyby fabuła była lepsza może grałoby mi się do końca z czystą przyjemnością, a tak grałem tylko po to żeby skończyć. Możliwe, że tym powodem jest zbyt niski poziom trudności. Myślę, że gdybym grał w tę grę drugi raz (a póki co się na to nie zanosi) grałbym tylko z tymi postaciami które mają niski poziom (czyli tymi, które dołączają na początku gry) i nie rekrutował tych silnych. Wtedy walki sprawiałyby jakieś wyzwanie...
Niewiele dobrego można także powiedzieć o grafice. Praktycznie nie zmieniła się od części siódmej. To skandal, a w dzisiejszych czasach, zwłaszcza u młodszych graczy budzić będzie uśmiech politowania. Co prawda, jak zawsze ładnie wyglądają postacie gracza oraz przedmioty w plecaku, ale to nie ratuje obrazu całości.
Dźwięk mnie nie zachwycił. Efekty dźwiękowe są... normalne, takie jak w poprzedniej części cyklu. Niestety, muzykę zepsuli niemal doszczętnie. Są dwa, może trzy dobre utwory i na tym koniec. Nie mówię, że reszta jest zła, ale równie dobrze mogłoby ich nie być. Po prostu nijakie.
Coś może napiszę o zaletach, bo chyba nie myślicie, że ta gra ma same wady. Nie. Na uwagę zasługuje, jak w każdej części tego cyklu, system tworzenia i rozwoju postaci. Co prawda nie dodano nic nowego, żadnych nowych umiejętności itd., ale mimo wszystko wciąż sprawuje się świetnie. Także różnice pomiędzy poszczególnymi klasami/rasami są znaczące i należy się poważnie zastanowić nad składem drużyny (bo chociaż gra nie jest bardzo ciężka, niech nikt nie liczy że wygra pięcioma Minotaurami, które co prawda walczą świetnie, ale z czarami jest u nich licho).
Cykl "Might & Magic" zawsze obfitował w wielkie ilości przedmiotów: od eliksirów, przez kilkanaście rodzajów broni i zbroi, przedmioty magiczne, artefakty, relikwie. Tak jest i tym razem. Gracz ma w czym wybierać. Na uwagę zasługuje także wielkość świata gry, co prawda wydaje mi się, że poprzednie części cyklu były większe, ale i w tym przypadku nie powinniśmy narzekać. Ilość zadań pobocznych jest naprawdę duża (cykl "Might & Magic" przoduje pod tym względem, nie licząc tylko "The Elder Scrolls"), zwłaszcza, że przyjdzie nam dwa razy stanąć po stronie jednej z dwóch zwalczających się nawzajem grup a ta po której stronie staniemy daje nam zadania przeciwstawne do tych, jakie otrzymalibyśmy od drugiej strony sporu. No i jest jeszcze coś, coś najważniejszego, dzięki czemu nawet przeciętna gra wydaje się znakomita. Klimat. A klimat w tej grze jest. Zwiedzanie lasów, gór, wąwozów, jaskiń i zamków sprawia olbrzymią frajdę! I myślę, że ratuje on tą grę przed śmietnikiem zapomnienia.
Ta gra nie jest produktem złym. O nie! To produkt dobry, przy którym można miło spędzić czas. Problem w tym, że zarówno przed jak i po "M&M VIII" wyszło wiele innych o wiele lepszych tytułów. Komu polecam ten tytuł? Największym fanom serii, którzy chcą mieć wszystkie części cyklu (oni i tak już dawno pewnie je mają) oraz tym, którzy z cRPG przygodę dopiero zaczynają.
Tytuł: Might & Magic VIII: Day of the Destroyer
Gatunek: cRPG
Dystrybutor: CD Projekt
Producent: 3DO/New World Computing
Tallos - Czw 12.03.2009, 20:59:01
" /> Cytuj:
Iselor - Pią 13.03.2009, 10:21:27
" />Poprawione:)
wojjoo - Pią 13.03.2009, 16:15:43
" /> Cytuj:
Iselor - Pią 13.03.2009, 19:54:01
" />Might & Magic VIII: day of the Destroyer
"Might & Magic" to chyba najbardziej zasłużony cykl gier cRPG na PC. Pierwsze pięć części to co prawda starocie, których wartość można porównywać do np. cykli "Ishar" czy "Eye of the Beholder", no ale swojego czasu były to istne perełki. Część szósta, już w pełnym 3D została uznana za najlepszą część cyklu i do dziś gra ta bije na głowę wiele nowszych produkcji. Część siódma, pod względem fabularnym może już nie tak rozbudowana jak "szóstka" oferowała lepszą grafikę, więcej klas i ras oraz nowe umiejętności. Do tego dochodziła "gra w grze" czyli "Arcomage". Sama fabuła stała na dosyć wysokim poziomie, dostaliśmy dużo zadań pobocznych i bardzo długi czas gry (co było powodowane m.in. możliwością opowiedzenia się, mniej więcej w połowie gry, po stronie Światła lub Ciemności w wyniku czego zadania były zupełnie inne). Po dwóch ostatnich wybitnych tytułach miałem wielkie nadzieje związane z ósmą częścią cyklu.
Na początku wita nas intro kiepskiej jakości w którym "jakiś pan" na środku miasta rzuca zaklęcie tworzące wielki kryształ i wchodzi do niego. Widzimy także skutki rzucenia owego zaklęcia - anomalia pogodowe w rodzaju trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów i powodzi.
Po krótkim, niewiele mówiącym filmie, tworzymy postać. I tu niespodzianka. Tworzymy tylko jedną postać, a nie całą drużynę jak miało to miejsce w poprzednich częściach cyklu. Nie powiem, żeby takie rozwiązanie mnie zachwyciło, no ale trudno. Zrezygnowano także z podziału na rasy i klasy. Można powiedzieć, że zostały połączone w jedno. Do wyboru mamy: Rycerza, Wampira, Trolla, Mrocznego Elfa, Minotaura, Kleryka i Nekromantę.
Później pozostaje rozdanie punktów na biegłości i wybór umiejętności. I tu kolejne rozczarowanie. Nie ma żadnych nowych umiejętności ani czarów! Niestety, żadnych zmian w stosunku do poprzednika! No dobra, zaczynamy grę. Wyspa na której znajduje się gracz, a jest to siedlisko jaszczuroludzi, nie tylko została odcięta od świata w wyniku trzęsienia ziemi, które zniszczyło drogi łączące ją z innymi miastami, ale w dodatku została zaatakowana przez piratów. Gracz musi wydostać się z wyspy, dowiedzieć się co jest przyczyną katastrof naturalnych i powstrzymać Zło, które to spowodowało. Nie jest to fabularne mistrzostwo świata. Fabuła jest sztampowa do bólu, choć oczywiście ratuje ją mnóstwo zadań pobocznych. Na nasze szczęście już na wyspie jaszczuroludzi dołączy do nas Nekromanta i Wampir. I tu pojawia się szkopuł. Postaci, które zechcą się do nas dołączyć jest kilkanaście, może troszkę więcej, a miejsc w drużynie mamy cztery (nie licząc naszej postaci głównej). O żadnym zżyciu z towarzyszami niestety nie może być mowy! Czemu? Bo żadna z postaci nie pobędzie z nami zbyt długo. Kiedy gracz i jego towarzysze mają poziom 10, spotykają postać na poziomie 30, trzeba kogoś z drużyny, brzydko mówiąc, wywalić. Później spotykamy postać na 50. i wywalamy tych, których przyjęliśmy nie tak dawno temu w zastępstwie tych pierwszych... A jak jeszcze zechcą do nas dołączyć Smoki to... No cóż, jest zbyt łatwo. Jeden Smok w drużynie stanowi potężną siłę, kiedy mamy ich dwa lub więcej jesteśmy niemal niepokonani i nawet walki z innymi smokami są prościutkie.
Jaka jest największa wada programu? Nuda pod koniec rozgrywki. Nie było o tym mowy w poprzednich częściach cyklu. Gdyby fabuła była lepsza, może grałoby mi się do końca z czystą przyjemnością, a tak grałem tylko po to, żeby skończyć. Możliwe, że tym powodem jest zbyt niski poziom trudności. Myślę, że gdybym grał w tę grę drugi raz (a póki co się na to nie zanosi) grałbym tylko z tymi postaciami które mają niski poziom (czyli tymi, które dołączają na początku gry) i nie rekrutował tych silnych. Wtedy walki sprawiałyby jakieś wyzwanie...
Niewiele dobrego można także powiedzieć o grafice. Praktycznie nie zmieniła się od części siódmej. To skandal, a w dzisiejszych czasach, zwłaszcza u młodszych graczy budzić będzie uśmiech politowania. Co prawda, jak zawsze ładnie wyglądają postacie gracza oraz przedmioty w plecaku, ale to nie ratuje obrazu całości.
Dźwięk mnie nie zachwycił. Efekty dźwiękowe są... normalne, takie jak w poprzedniej części cyklu. Niestety, muzykę spartaczyli niemal doszczętnie. Są dwa, może trzy dobre utwory i na tym koniec. Nie mówię, że reszta jest zła, ale równie dobrze mogłoby ich nie być. Po prostu nijakie.
Coś może napiszę o zaletach, bo chyba nie myślicie, że ta gra ma same wady. Nie. Na uwagę zasługuje, jak w każdej części tego cyklu, system tworzenia i rozwoju postaci. Co prawda nie dodano nic nowego, żadnych nowych umiejętności itd., ale mimo wszystko wciąż sprawuje się świetnie. Także różnice pomiędzy poszczególnymi klasami/rasami są znaczące i należy się poważnie zastanowić nad składem drużyny (bo chociaż gra nie jest bardzo ciężka, niech nikt nie liczy, że wygra pięcioma Minotaurami, które co prawda walczą świetnie, ale z czarami jest u nich licho).
Cykl "Might & Magic" zawsze obfitował w wielkie ilości przedmiotów: od eliksirów, przez kilkanaście rodzajów broni i zbroi, przedmioty magiczne, artefakty, relikwie. Tak jest i tym razem. Gracz ma w czym wybierać. Na uwagę zasługuje także wielkość świata gry, co prawda wydaje mi się, że poprzednie części cyklu były większe, ale i w tym przypadku nie powinniśmy narzekać. Ilość zadań pobocznych jest naprawdę duża (cykl "Might & Magic" przoduje pod tym względem, nie licząc tylko "The Elder Scrolls"), zwłaszcza, że przyjdzie nam dwa razy stanąć po stronie jednej z dwóch zwalczających się nawzajem grup, a ta po której stronie staniemy, daje nam zadania przeciwstawne do tych jakie otrzymalibyśmy od drugiej strony sporu. No i jest jeszcze coś, coś najważniejszego, dzięki czemu nawet przeciętna gra wydaje się znakomita. Klimat. A klimat w tej grze jest. Zwiedzanie lasów, gór, wąwozów, jaskiń i zamków sprawia olbrzymią frajdę! I myślę, że ratuje on tę grę przed śmietnikiem zapomnienia.
Ta gra nie jest produktem złym. O nie! To produkt dobry, przy którym można miło spędzić czas. Problem w tym, że zarówno przed, jak i po "M&M VIII" wyszło wiele innych o wiele lepszych tytułów. Komu polecam ten tytuł? Największym fanom serii, którzy chcą mieć wszystkie części cyklu (oni i tak już dawno pewnie je mają) oraz tym, którzy z cRPG przygodę dopiero zaczynają.
Tytuł: Might & Magic VIII: Day of the Destroyer
Gatunek: cRPG
Dystrybutor: CD Projekt
Producent: 3DO/New World Computing
Oceansoul - Sob 21.03.2009, 13:34:18
" /> Cytuj:
Iselor - Sob 21.03.2009, 20:35:49
" />Might & Magic VIII: day of the Destroyer
"Might & Magic" to chyba najbardziej zasłużony cykl gier cRPG na PC.
Pierwsze pięć części to co prawda starocie, których wartość można
porównywać do np. cykli "Ishar" czy "Eye of the Beholder", no ale
swojego czasu były to istne perełki. Część szósta, już w pełnym 3D
została uznana za najlepszą odsłonę cyklu i do dziś gra ta bije na
głowę wiele nowszych produkcji. "Siódemka", pod względem fabularnym
może już nie tak rozbudowana jak "szóstka", oferowała lepszą grafikę,
więcej klas i ras oraz nowe umiejętności. Do tego dochodziła "gra w
grze" czyli "Arcomage". Sama fabuła stała na dosyć wysokim poziomie,
dostaliśmy dużo zadań pobocznych i bardzo długi czas gry (co było
powodowane m.in. możliwością opowiedzenia się, mniej więcej w połowie
rozgrywki, po stronie Światła lub Ciemnościm w wyniku czego zadania
były zupełnie inne). Po dwóch ostatnich wybitnych tytułach miałem
wielkie nadzieje związane z ósmą częścią cyklu.
Na początku wita nas intro kiepskiej jakości, w którym "jakiś pan" na
środku miasta rzuca zaklęcie tworzące wielki kryształ i wchodzi do
niego. Widzimy także skutki rzucenia owego czaru - anomalia pogodowe w rodzaju trzęsień ziemi, wybuchów wulkanów i powodzi.
Po krótkim, niewiele mówiącym filmie, tworzymy postać. I tu
niespodzianka. Tworzymy tylko jedną postać, a nie całą drużynę, jak
miało to miejsce w poprzednich częściach cyklu. Nie powiem, żeby takie
rozwiązanie mnie zachwyciło, no ale trudno. Zrezygnowano także z
podziału na rasy i klasy. Można powiedzieć, że zostały połączone w jedno. Do wyboru mamy: Rycerza, Wampira, Trolla, Mrocznego Elfa, Minotaura, Kleryka i Nekromantę.
Później pozostaje rozdanie punktów na biegłości i wybór umiejętności. I tu kolejne rozczarowanie. Nie ma nowych umiejętności ani czarów!
Niestety, żadnych zmian w stosunku do poprzednika! Grę zaczynamy na
wyspie jaszczuroludzi - nie tylko jest odcięta od świata w wyniku
trzęsienia ziemi, które zniszczyło drogi łączące ją z innymi miastami, ale w dodatku została zaatakowana przez piratów. Gracz musi wydostać
się z wyspy, dowiedzieć się, co jest przyczyną katastrof naturalnych i
powstrzymać Zło, które to spowodowało. Nie jest to mistrzostwo świata.
Fabuła jest sztampowa do bólu, choć oczywiście ratuje ją mnóstwo zadań
pobocznych. Na nasze szczęście już na wyspie jaszczuroludzi dołączy do
nas Nekromanta i Wampir. I tu pojawia się szkopuł. Postaci, które
zechcą się do nas dołączyć, jest kilkanaście, może troszkę więcej, a
miejsc w drużynie mamy cztery (nie licząc naszej postaci głównej). O
żadnym zżyciu z towarzyszami niestety nie może być mowy! Czemu? Bo
żadna z postaci nie pobędzie z nami zbyt długo. Kiedy gracz i jego
towarzysze mają poziom 10, spotykają postać na poziomie 30, trzeba
kogoś z drużyny, brzydko mówiąc, wywalić. Później spotykamy postać na
50. i wywalamy tych, których przyjęliśmy nie tak dawno temu w
zastępstwie tych pierwszych... A jak jeszcze zechcą do nas dołączyć
Smoki to... No cóż, jest zbyt łatwo. Jeden Smok w drużynie stanowi
potężną siłę, kiedy mamy ich dwa lub więcej jesteśmy niemal niepokonani
i nawet walki z innymi smokami są prościutkie.
Jaka jest największa wada programu? Nuda pod koniec rozgrywki. Nie było o tym mowy w poprzednich częściach cyklu. Gdyby fabuła była lepsza, może grałoby mi się do końca z czystą przyjemnością, a tak
kontynuowałem rozgrywkę tylko po to, żeby kolejny tytuł "zaliczyć".
Możliwe, że tym powodem jest zbyt niski poziom trudności. Myślę, że
gdybym grał w tę grę drugi raz (a póki co się na to nie zanosi),
grałbym tylko z tymi postaciami które mają niski poziom i nie
rekrutował tych silnych. Wtedy walki sprawiałyby jakieś wyzwanie...
Niewiele dobrego można także powiedzieć o grafice. Praktycznie nie
zmieniła się od części siódmej. To skandal, a w dzisiejszych czasach,
zwłaszcza u młodszych graczy budzić będzie uśmiech politowania. Co
prawda, jak zawsze ładnie wyglądają postacie gracza oraz przedmioty w
plecaku, ale to nie ratuje obrazu całości.
Dźwięk mnie nie zachwycił. Efekty dźwiękowe są... normalne, takie jak w
poprzedniej części cyklu. Niestety, muzykę spartaczyli niemal
doszczętnie. Są dwa, może trzy dobre utwory i na tym koniec. Nie mówię,
że reszta jest zła, ale równie dobrze mogłoby ich nie być. Po prostu
nijakie.
Coś może napiszę o zaletach, bo chyba nie myślicie, że ta gra ma same
wady. Nie. Na uwagę zasługuje, jak w każdej części tego cyklu, system
tworzenia i rozwoju postaci. Co prawda nie dodano nic nowego, żadnych
dodatkowych umiejętności itd., ale mimo wszystko wciąż sprawuje się
świetnie. Także różnice pomiędzy poszczególnymi klasami/rasami są
znaczące i należy się poważnie zastanowić nad składem drużyny (bo
chociaż gra nie jest bardzo trudna, niech nikt nie liczy, że wygra
pięcioma Minotaurami, które co prawda walczą świetnie, ale z czarami
jest u nich licho).
Cykl "Might & Magic" zawsze obfitował w wielkie ilości przedmiotów: od
eliksirów, przez kilkanaście rodzajów broni i zbroi, przedmioty
magiczne, artefakty, relikwie. Tak jest i tym razem. Gracz ma w czym
wybierać. Na uwagę zasługuje także wielkość świata gry, co prawda
wydaje mi się, że poprzednie części cyklu były większe, ale i w tym
przypadku nie powinniśmy narzekać. Ilość zadań pobocznych jest naprawdę duża (cykl "Might & Magic" przoduje pod tym względem, nie licząc tylko "The Elder Scrolls"), zwłaszcza, że przyjdzie nam dwa razy
stanąć po stronie jednej z dwóch zwalczających się nawzajem grup, a ta, którą wybierzemy, daje nam zadania przeciwstawne do tych, jakie
otrzymalibyśmy od drugiej strony sporu. No i jest jeszcze coś, coś
najważniejszego, dzięki czemu nawet przeciętna gra wydaje się
znakomita. Klimat. A klimat w tej grze jest. Zwiedzanie lasów, gór,
wąwozów, jaskiń i zamków sprawia olbrzymią frajdę! I myślę, że ratuje
on tę grę przed śmietnikiem zapomnienia.
Ta gra nie jest produktem złym. O nie! To produkt dobry, przy którym
można miło spędzić czas. Problem w tym, że zarówno przed, jak i po
"M&M VIII" wyszło wiele innych o wiele lepszych tytułów. Komu polecam ten tytuł? Największym fanom serii, którzy chcą mieć wszystkie części cyklu (oni i tak już dawno pewnie je mają) oraz tym, którzy z cRPG przygodę dopiero zaczynają.
Tytuł: Might & Magic VIII: Day of the Destroyer
Gatunek: cRPG
Dystrybutor: CD Projekt
Producent: 3DO/New World Computing